50 jaar Dominicus, Westkapelle Passie voor steen Vijftig jaar geleden verkocht ‘opa Foort’ zijn bakkerij en ging met zijn twee zoons aan de slag met vensterbanken. Eerst van een soort kunstmarmer, snel daarna van travertin. Het bleek het begin van het familiebedrijf Dominicus. Tien jaar geleden namen de broers Peter en Niels Dominicus het bedrijf over van de zonen van Maarten. Zij zagen de mogelijkheden van internet, met grafsteenwinkel.nl en tafelwinkel.nl als gevolg. Maar eerst gingen ze terug naar de basis, naar hun passie voor steen. Niet voor niets luidt de ondertitel van het familiebedrijf ‘Specialist in natuursteen’. Er klinken timmergeluiden in de enorme winkel van Dominicus in Westkapelle. “We zijn de winkel aan het aanpakken. Daar wordt een soort podium gemaakt, waar we een opstelling van Tafelwinkel.nl plaatsen. We hebben al een paar keukenopstellingen gemaakt, waarbij we de combinatie met tafels uit dezelfde natuursteensoort laten zien. Maar er moet meer sfeer in de grote ruimte worden gecreëerd. Daarvoor hebben we een interieurarchitect benaderd. We willen de uitstraling van een inspiratiecenter, zoiets”, legt Peter Dominicus uit, terwijl hij de schetsen laat zien. “Mijn broer Niels is naar een klant in Duitsland, die is er dus helaas niet bij”, verontschuldigt de mede-eigenaar van Dominicus Natuursteen zich. Bakkersfamilie De broers Peter en Niels zijn sinds tien jaar eigenaar van het natuursteenbedrijf in Westkapelle. “Wat vrijwel niemand weet, is dat het familiebedrijf eigenlijk is ontstaan uit een bakkersfamilie. Opa Foort was de laatste generatie eigenaar van de bakkerij. Hier tegenover had hij zijn bedrijf, waar mijn vader Maarten en mijn oom Adri ook aan het werk waren. Begin jaren zeventig van de vorige eeuw verkocht hij het bedrijf, dat later is overgegaan aan het landelijk opererende Bakkersland. Een deegmengmachine behield hij, die bleek later nog van pas te komen. Mijn vader en mijn oom gingen aan de slag bij een bank. Maar ze werden niet vrolijk van hun nieuwe baan, een kantoorbaan lag hen helemaal niet. Mijn opa wilde iets om handen hebben en begon in een schuurtje te experimenteren met een concept dat Marmora werd genoemd. Het was een gietmengsel van een kunstmarmer. De basis werd gemengd met behulp van de deegmengmachine, het werd vloeibaar in mallen gegoten, waarin het hard werd. Zodra het uitgehard was, werd het uit de mallen gehaald en als vensterbank toegepast. Mijn vader en oom waren ook enthousiast en gingen met mijn opa aan de slag”, legt Peter uit. Het polyester- en oliemengsel werd door de oliecrisis in de jaren zeventig van de vorige eeuw te duur. Daarom werd gestopt met Marmora. Er was echter wel vraag naar vensterbanken. “Daarom werd op zoek gegaan naar een alternatief. Dat werd travertin. Het was 1975, de start van Dominicus Natuursteen en mijn geboortejaar. Het verhaal gaat in de familie dat op mijn geboortedag de eerste factuur namens het natuursteenbedrijf werd uitgeschreven”, lacht hij. Groei De verdeling tussen vader en zonen was helder: Maarten en Adri verzorgden de productie, Foort de verkoop. Het bedrijf maakte een flinke groei door, vertelt Peter. “Drie zwagers kwamen ook in het bedrijf en het assortiment werd uitgebreid met sanitairproducten, tegels en kachels. Jarenlang was dit een succes, maar groei is niet altijd goed. Van een bedrijf met vijf meewerkende eigenaren groeide het bedrijf door aandeelhouders uit de nieuwe generatie uit tot een bedrijf met twaalf (!!!) eigenaren. Niels en ik hebben het bedrijf uiteindelijk dus van twaalf familieleden overgenomen.” “Ik kan wel een dik boek schrijven over die tijd. Hoe het ging en ook hoe het niet moest. Je komt bij de bank met een plan, maar daar wordt eigenlijk niet eens naar gekeken. Ik denk dat veel van onze generatiegenoten daarmee te kampen hebben bij de overname van het familiebedrijf. Wij hebben gelukkig veel steun van relaties en leveranciers gehad, hier zijn we ze erg dankbaar voor. Zij geloofden in ons. Ook de band met onze medewerkers is in die tijd veel hechter geworden”, vertelt Peter. Reorganisatie Niels Dominicus ambieerde een carrière als profvoetballer. Toen dat geen werkelijkheid werd, koos hij voor de ‘Dominicus-reis’. Uiteindelijk nam hij met zijn broer Peter het familiebedrijf over. “We wilden het bedrijf aanpassen aan de markt, of zoals Niels vanuit zijn voetbalcarrière had geleerd, je moet je tactiek aanpassen aan de tegenstander”, vertelt Peter. “We vroegen ons af waar we nu echt gelukkig van werden. Vanuit die gedachte hebben we een reorganisatie doorgevoerd. We hebben de afdeling haarden aan een neef van ons overgedragen, hij is een winkel in Goes begonnen. Een oud-medewerker heeft het sanitairdeel overgenomen. Wij wilden terug naar de basis, de passie voor steen moest voorop staan. De productgroepen: Keukenbladen - Tafels - Grafstenen. En niet alleen in de winkel, maar ook via internet.” Online En daar heeft Peter een belangrijk deel van de huidige activiteiten van het Zeeuwse natuursteenbedrijf benoemd: online verkoop. “Online is de toekomst, daar zijn wij helemaal van overtuigd”, stelt hij. “Zeker voor ons. Wij zitten in een uithoek, het meest westelijke puntje van Nederland, het land stopt letterlijk achter de dijk. Hoe kun je mensen naar jou toe laten komen – dat doen we nu door de showroom aan te pakken – maar je moet je afzetgebied ook uitbreiden. Zou het ons lukken om zonder de mensen in de ogen te kijken een grafsteen te verkopen? Die vraag triggerde ons. Daarom zijn we acht jaar geleden begonnen met de website Grafsteenwinkel.nl. Nu verkopen we 50 procent online. Tijdens corona was dat 100 procent. Wij waren al ingesteld op online verkoop, we hadden een speciale ruimte ingericht voor videobellen.” Nabestaanden zijn niet uitsluitend aangewezen op de aanschaf van een grafmonument via internet, benadrukt Peter. “We hebben hier in Westkapelle op de eerste verdieping een showroom. Daarnaast hebben we in Goes ook een showroom waar mensen terecht kunnen. Voor de online verkoop hebben we een aantal verkoopkantoren. In 2006 hebben we V&B Natuursteen in Dordrecht overgenomen, daar zit nu een verkoopwinkel en magazijn. En we hebben een verkoopkantoor in een kantorencomplex in Rotterdam. Mensen kunnen daar de stalen zien, de belettering kiezen. En we zijn drie jaar geleden gestart met een verkoopkantoor in Zwolle. Een medewerkster ging voor de liefde verhuizen naar Kampen. We zijn met haar in Rotterdam gaan kijken en ze was heel enthousiast over het concept. In Zwolle was in eenzelfde kantorencomplex een ruimte vrij en sindsdien is Oost- en Noord-Nederland voor ons ook een afzetgebied.” Pizzadozen Op een rek staan ‘pizzadozen’ met daarin tafels verpakt. De voorraad van het bedrijf uit Westkapelle. De afdeling tafels is ontstaan vanuit de ‘geen afval’-gedachte van het natuursteenbedrijf, zegt Peter. “We verwerken de meest trendy materialen helemaal, van keukenblad tot en met tafel. Bij het maken van keukenbladen heb je standaard restmateriaal over. Denk aan de uitsparingen voor de spoelbak, voor de kookplaat. Zonde om die stukken weg te gooien. Wij maken er tafels van; eettafels, bijzettafels, laptoptafels, noem het maar op. Door onze manier van werken hebben wij slechts circa 10 procent afval per plaat. Zo zijn we enorm duurzaam en toonaangevend in onze markt. We hebben overigens zelf een vernuftige manier ontwikkeld voor het onderstel van de tafels. Hierdoor is deze gemakkelijk te bevestigen, dat kan in principe de klant zelf als we de tafel opsturen.” Een rondgang door de immense werkplaats toont een modern machinepark. “Dat is ook een kwestie van met de tijd meegaan”, vertelt Peter. “Wil je kwalitatief goede producten maken, dan moet je up-to-date machines hebben. We hebben zelfs een machine zelf ontwikkeld, speciaal voor het bewerken van de randen van de tafels. En via goede contacten hebben we een freesmachine uit China over laten komen.” Complementair Op de radio klinkt toepasselijk het lied ‘Zeeuwse kust’ van BLØF, de panden en het opslagterrein van Dominicus ligt strak achter de dijk, met uitzicht op de vuurtoren van Westkapelle, het dorp met de oranje daken. Hier runnen de broers Peter en Niels succesvol het bedrijf. “Ik heb een driejarige natuursteenopleiding in België gevolgd en daar stages gelopen bij verschillende bedrijven. Ik doe binnen ons bedrijf meer de inkoop, de werkvoorbereiding en de productie. De details kloppend krijgen is voor mij belangrijk. Niels is meer de commerciële man, hij heeft HBO Commerciële Economie gestudeerd. Hij houdt van het uitwerken van een strategie, van de verkoop, mensen meenemen in veranderingen. Hierbij komt zijn sportachtergrond van pas. Hij wil het team beter maken en zelf ook blijven leren. Dat blijkt een goede combi, we verschillen eigenlijk best wel, maar we zijn echt complementair aan elkaar. We hebben samen een moderne organisatie neergezet, strak op cijfers, gefocust op ontwikkeling en met ambitie!” Mancave Op de eerste verdieping van het bedrijfspand in Westkapelle is naast de al genoemde showroom voor grafmonumenten een outletafdeling waar tafels staan opgesteld. Een cafébord met daarop de tekst ‘Welkom in de Marmora Cave’ wekt de nieuwsgierigheid. Helemaal als je in een soort caférestaurant binnenloopt. Een keuken met een Big Green Egg aan de linkerkant, achterdoor een heuse bar met tapaansluitingen en al. “Dit is onze mancave, waarvan de naam een verwijzing is naar het product waar mijn opa ruim vijftig jaar geleden de opstap naar het natuursteenbedrijf heeft gemaakt. Hier zitten we met onze medewerkers regelmatig een hamburger te eten, wat lekkers te drinken. Potje darten, keutje leggen. En af en toe nodigen we een bandje of DJ uit om hier te spelen, we vieren er het Sinterklaasfeest en we organiseren een kerstborrel. Maar ook met klanten en relaties kunnen we hier in een ongedwongen sfeer zitten. Met deze horecavoorzieningen creëren we een eigen wereld, dat waarderen de mensen wel”, lacht Peter. Sleutel Dominicus heeft een team van dertig medewerkers in dienst. Daarnaast werkt het bedrijf met een vaste groep zzp’ers. “Wij willen graag een gezellig bedrijf zijn waar mensen graag komen. En met de Marmora Cave, waar we mensen graag ontvangen en de kantine op de begane grond – die we overigens nu aan het verbouwen zijn. Die plek zal straks ‘het warme hart van het bedrijf worden’, er is voor ieder wat wils en hier moet ieder zich welkom voelen van jong tot oud. Dat spreekt zich ook voort, want ik word in het dorp wel eens aangesproken door jongeren of we nog een plekje vrij hebben. Dat is de sleutel naar de toekomst voor ons bedrijf, warmte en gezelligheid.” Bron: TEKST EN FOTO’S WILBERT LEISTRA Steenvak: https://steenvak.nl/